EEN NATUURLIJKE BEHANDELING VOOR HERPES.
Original English Version
Uit Wise Traditions
Volume 10, nummer 2, zomer 2009.
Door Thomas S. Cowan, MD.
Vraag: Welk advies kunt u me geven met betrekking tot herpes infectie. Volgens de conventionele websites is het zo dat: ”Er geen behandeling is die herpes kan genezen. Alleen antivirale medicatie kan de uitbraken er van verkorten en voorkomen, zo lang als men die medicatie neemt.“ Omdat herpes sexueel overgebracht kan worden, wordt veilige sexuele gemeenschap of abstinentie aangeraden. Ikzelf hou echter zowel niet van het permanent nemen anti virale medicatie, als ook niet van abstinentie. Is er geen natuurlijke therapie die me voorgoed van herpes kan afhelpen ?
Antwoord: “Herpes” is een van de tien medische ziektes die het meest worden opgezocht op internet.
Je zou bij zo veel interesse in deze ziekte kunnen denken dat de medische experten meer te bieden zouden kunnen hebben dan antivirale medicaties met alle nevenwerkingen van dien zoals misselijkheid, overgeven, diaree, hoofdpijn, duizeligheid, huiduitslag, en verminderde nierfunctie.
Het virus herpes simplex dat tegenwoordig zo algemeen voorkomt, manifesteert zich in twee vormen, namelijk herpes simplex type 1, dat in verband staat met uitslag aan de mond, en herpes simplex type 2 dat in verband staat met huiduitslag en storingen in het genitale bereik.
Deze afscheidende grens tussen deze beide soorten is echter niet absoluut, omdat in sommige gevallen ook het herpes simplex type 1 virus in verband kan staan met huiduitslag in het genitale bereik. Er zijn vele andere soorten herpes virussen die ziektes veroorzaken bij mensen, zoals de soort die waterpokken veroorzaakt, en de daarmee in verband staande gordelroos.
Het herpesvirus heeft de eigenschap om besmettelijk te zijn, vooral die soort die waterpokken en genitale stoornissen veroorzaakt. Het zijn ingekapselde virussen die een lipide- oftewel vetcapsule om hun DNA heen hebben en de eigenschap hebben om in een chronische vorm op te treden die het zenuwsysteem affecteert. Bij de waterpokken betekent dit dat het herpesvirus nog steeds aanwezig is en slapend in de zenuwwortels blijft zitten nadat de oorspronkelijke waterpokkenziekte voorbij is. Op een gegeven moment – mogelijk als gevolg van stress of andere factoren – wordt het virus actief en “erupteert” als een pijnlijke gordelroos in de distributie van de geaffecteerde zenuw. Dit is ook bij genitale of orale herpes zo, dat nadat de eerste oorspronkelijke pijnlijke infectie verdwenen is, het virus in de wortels van de zenuwen terugblijft om onder bepaalde omstandigheden weer in de huid op te komen.
De symptomen van genitale herpes bestaan uit een pijnlijke uitslag in het genitale gebied, waarop zich soms korsten en infecties kunnen vormen. Sommige mensen krijgen alleen maar een episode daar van te voortduren, maar bij anderen manifesteren zich tijdens hun leven meerdere; sommigen krijgen echter elke 5 weken pijnlijke erupties. Juist voor deze mensen is dit artikel hoofdzakelijk gewijd, voor die mensen voor wie langdurig gebruik van een conventionele antivirale behandeling kan resulteren in erg onplezierige neveneffecten.
Het enigste andere punt dat ik naar voren wil brengen alvorens de bespreking van enigerlei mogelijke benhandelingsmethodes, is het feit dat zowel genitale- als ook orale herpes besmettelijke ziektes zijn. In feite kunnen ze beide zelfs overgebracht worden als het virus geheel slaapt bij de persoon die het virus draagt. Dit is echt een ongemakkelijke waarheid, omdat die betekent dat het virus zelfs dan via sexueel contact kan worden overgebracht als de geïnfecteerde partner geen uiterlijke tekens van ziekte heeft.
De besmetting is minder algemeen voorkomend als de ziekte slapend is, dan als er duidelijke huiduitslag aanwezig is, maar we hebben gevallen gedocumenteerd die aantonen dat het zo net zo goed overgebracht wordt. Dit is waarom herpes zo problematisch kan zijn voor mensen, omdat het een verstorend effect op hun sexualiteit heeft, zelfs terwijl de uiterlijke ziekte afwezig is.
Met betrekking tot de natuurlijke behandeling van herpesinfectie, kunnen we er in gezondheid er op vooruitgaan door de karakteristieke eigenschappen van het virus te treffen. Het virus is een essentieel deel van het DNA dat omgeven wordt door een vetlaag, en als we dit aspect nu tot doel nemen kunnen we het virus grotendeels onklaar maken.
Gelukkig zijn er twee stoffen die bekend staan dat ze deze eigenschap van het virus treffen. Allereerst is dat het kruid Hypericum Perforatum dat algemeen bekend staat als het St. Janskruid, waarin een chemische stof zit die hypericine heet. Het is het hypericine dat de rode kleur aan de oliekliertjes geeft die in de blaadjes zit, en het is dit hypericine dat speciaal de vetcapsule van het virus aanvalt.
Eeuwenlang hebben de doktors het St. Janskruid gewaardeerd als een nervinum, wat betekent dat het een medicijn is met invloed op het zenuwsysteem. Zo hebben de geneeskundigen van ouds her al het St. Janskruid gebruikt om depressies en tandpijn te behandelen. Onthoudt dat het zenuwsysteem grotendeels bestaat uit cellen waar een vetlaag omheen zit, die lijkt op het ingekapselde virus. Het kruid bevat in zijn wijsheid de actieve chemische stof hypericine in oliebasis, en omdat olie alleen maar in olie oplost, doordringt het de vetweefsels en de zenuwcellen van het lichaam, waar het vetomhulsel van het virus oplost. Ik geef meestal de voorkeur aan Mediherb kruidenproducten, vanwege de potentie er van. De dosis er van is twee maal daags 2 tabletten, en kan in die dosis zelfs ook over heel lange tijd worden genomen.
De tweede vetstof is het virusontkrachtende laurinezuur, het 12-koolstof vetzuur dat in het vet van moedermelk en ook in kokosolie zit. Dankzij het werk van Mary Enig, zijn de lezers van dit tijdschrift al erg vertrouwd met de antimicrobiële voordelen van laurinezuur en andere vetzuren met een korte- of middellange ketting die in kokosolie zitten. Tijdens de vertering breekt het lichaam triglyceriden (drie vetzuren die aan een glycerolmolecule zitten) tot di-glycerides af (twee vetzuren die aan een glycerolmolecule gebonden zijn) en tot monoglyceriden (een vetzuur dat gebonden aan een glycerolmolecuul is), en vrije vetzuren. Het is het monoglycerol van laurinezuur dat monolaurine wordt genoemd, dat de sterkste antimicrobiële effecten heeft.
Jaren geleden counseled ik mijn herpespatiënten om zo veel mogelijk kokosolie te nemen, als dat ze maar op kregen, maar vorig jaar ontdekte ik een product dat Lauricidin heet, en wat een concentraat of pure vorm van monolaurine is. Een dosis Lauricidin staat gelijk aan het nemen van vele eetlepels kokosolie per dag, iets wat de meeste mensen niet goed verdragen. Ik ben voortdurend er van onder de indruk hoe Lauricidin uitbraken van herpes terugdringt, zoals ook bij schimmelproblemen van candida, is (monolaurine ook een krachtige anti-schimmelagent), en helpt de mensen om van hun medicatie daar tegen af te komen. Het is een veilig extract, dat op lange duur kan worden genomen.
De gewoonlijke dosis om herpes te bedwingen ligt op ca. een halve tot een lepel, één tot drie maal per dag. Dit moet niet gekauwd maar doorgeslikt worden, en altijd met een ander soort voedsel worden genomen. De dosis moet langzaam verhoogd worden in zoverre dat men het verdragen kan en zo verre het wordt ingeschat m.b.t. zijn werkzaamheid.
Daarbij moeten we aandacht geven aan het algehele microbiële gehalte van ons lichaam, omdat we weten dat goede bacteriën eigenlijk anti virale substanties synthetiseren. In de meeste gevallen betekent dit het volgen van een voedzame traditionele voedingswijze die een verscheidenheid aan lacto-gefermenteerd voedsel bevat; voor anderen kan een tijdelijk te volgen GAPS (Gut and Psychology Syndrome) dieet noodzakelijk zijn.
Gefermenteerde levertraan is belangrijk in een dosis van minstens een halve theelepel per dag.
Met dit regime waren de meeste van mijn patiënten in staat om zowel de conventionele anti-virale medicatie, als ook de pijnlijke symptomen van genitale herpes te vermijden.
Leave a Reply